Soms zorgen min of meer ‘ongewenste’ omstandigheden ervoor dat je keuzes maakt die je wellicht best eerder had willen maken, maar steeds hebt uitgesteld.
Sinds 2013 ‘werk’ ik niet meer. Tenminste, zo voelt dat. Op dat moment werkte ik bijna 30 jaar in de gezondheidszorg. Eerst in de ziekenhuiswereld in de Randstad, later in de ouderenzorg in Groningen en de laatste 4 jaar als zelfstandig interim manager. In 2012 droogde het aantal opdrachten op, zeker in het Noorden van het land. Intermediairs belden mij weliswaar nog steeds, maar dan voor klussen in een heel ander deel van Nederland. Waardoor ik doordeweeks in hotels zou moeten overnachten. Mijn echtgenoot en ik keken elkaar aan: was dat de manier waarop wij de komende jaren invulling wilden geven aan onze relatie? En ik vroeg mijzelf af: mijn lieve echtgenoot, ons heerlijke huis met grote tuin in Drenthe, onze honden en katten, alleen nog maar voor de weekenden? Nee dus…
Een jaar eerder was mijn vader overleden, op 89 jarige leeftijd. Achteraf bezien heeft zijn overlijden, zowel in materiële als immateriële zin, veel bijgedragen aan de keuzes die ik toen maakte en de dingen die ik nu doe.
In materiële zin: van de bescheiden erfenis die ik ontving konden wij de bovenverdieping van onze boerderij grondig renoveren. En iets realiseren wat ik tijdens een van onze jaarlijkse vakanties in Engeland zomaar eens geroepen had: een B&B beginnen. Niet bedoeld om van te leven, maar gewoonweg omdat het mij wel leuk leek. En zo geschiedde: sinds mei 2013 is B&B Het Schepershoes een feit. Inmiddels hebben veel mensen Het Schepershoes , in Peest, gevonden en hun aantal groeit jaarlijks. Heel erg fijn natuurlijk. Maar, ik waak ervoor dat het als ‘werk’ gaat voelen en daarom sluit ik, zelfs in het hoogseizoen, de kamers af en toe bewust een paar dagen.
Toeval bestaat niet. Begin 2013 kwam ook Cretio, in de persoon van Monique van Nieuwenhuizen, op mijn pad. De ziekte en het overlijden van mijn vader heeft destijds in immateriële zin bijgedragen aan mijn keuze om aan de slag te gaan als nalatenschapscoach en executeur. Als geen ander weet ik hoe prettig het is als ouders hun wensen met betrekking tot ziekte, behandeling, verzorging en overlijden tijdig bespreekbaar maken met hun kinderen. En, niet te vergeten: materiële zaken vooraf goed regelen. Als gevolmachtigde en executeur van mijn vader heb ik zelf mogen ervaren welke verantwoordelijkheden, en soms ook lastigheden, dat met zich mee brengt. Mijn jarenlange ervaring als vrijwilliger bij de NVVE, als medisch gevolmachtigde, blijkt trouwens heel goed van pas te komen in gesprekken met cliënten en tijdens presentaties. Hoewel het voor anderen wellicht op ‘werk’ lijkt, waar mensen mij gewoon voor betalen, ervaar ik het toch vooral als zinvol bezig zijn.
Heb ik in 2013 helemaal afscheid genomen van de gezondheidszorg? Nee, dat niet. Gelukkig ging mijn kennis en ervaring, op dat gebied, niet helemaal verloren. Op dat moment was ik namelijk al toezichthouder bij een zorgorganisatie. Dat ben ik nog steeds, en met veel toewijding en plezier. Over een paar jaar is het afgelopen, omdat mijn maximale zittingstermijn er dan op zit. Ik ben benieuwd welke nieuwe uitdaging zich tegen die tijd weer aandient….