Van eenzaamheid naar leefplezier

Eenzaamheid kan een zware last zijn, vooral als je niemand hebt om je tijd en aandacht mee te delen. Maar soms brengt het leven onverwachte ontmoetingen die een positieve wending geven aan een eenzame situatie. Dit werd duidelijk toen ik als Cretio Partner een bijzondere vriendschap ontwikkelde met Margreet, een pittige dame die net in een verpleeghuis was komen wonen en geen familie meer had.

Toen ik voor het eerst bij Margreet op bezoek ging, had ik geen idee wat ik kon verwachten. Haar geestelijke gezondheid ging achteruit, ze was wantrouwend en haar zicht was slecht. Maar toen ik haar ontmoette, bleek ze een uitgesproken dame vol humor. Gelukkig stond ze open voor wekelijkse ontmoetingen. Haar eerste twee vragen aan mij waren of ik 1) een auto had en 2) van wijn hield. Beiden waren het geval. Dus ik werd goedgekeurd. En zo begon onze bijzondere vriendschap.

Elke week genoten we van elkaars gezelschap en vooral van een wijntje samen. Ik nam af en toe haar favoriete kroketjes mee en we gingen op avontuur met de auto, genietend van de natuur en het bezoeken van gezellige koffietentjes. Op regenachtige dagen bleven we in haar kamer, herinneringen ophalend aan vroeger al bladerend door haar fotoboeken van haar verre reizen.

        ”Haar levensvreugde werd aangewakkerd door de aandacht die ze kreeg.”

Stilletjes aan bloeide ze weer op door mijn aandacht. Haar eenzaamheid verdween gestaag en er ontstond een hechte band tussen ons. Ze voelde zich begrepen, gehoord en haar zelfvertrouwen groeide. Samen ondernamen we nieuwe dingen, zoals het maken van prachtige tekeningen waarvan ze nooit had gedacht dat ze dat kon.

Maar het leven nam een onvermijdelijke wending. Toen ik terugkwam van vakantie, ging het plotseling erg slecht met Margreet. Ze was verward en kon geen woorden meer vinden. Onze gesprekken werden beperkt, maar ik was er voor haar. Ik bleef aan haar zijde zitten, hield haar hand vast en zorgde ervoor dat ze niet alleen was in deze moeilijke tijd. Langzaam ging het ietsje beter met haar, maar ze werd niet meer  de oude. De glans in haar ogen was vervaagd en ik realiseerde me dat we in haar laatste levensfase waren beland.

Als Cretio Partner ben ik gewend om mensen bij te staan in hun laatste levensfase en te zoeken naar leefplezier. Bij Margreet hebben we dit zeker gevonden. Haar levensvreugde werd aangewakkerd door de aandacht die ze kreeg,  het bijwonen van activiteiten en het gevoel van  verbondenheid die ontstond omdat er iemand voor haar was.

Margreet en ik hebben elkaar een geschenk gegeven: ze heeft me laten zien hoe waardevol het is om tijd en aandacht aan iemand te schenken, zelfs in moeilijke tijden. Haar vriendschap heeft mijn leven verrijkt en ik hoop dat ik datzelfde voor haar heb kunnen doen. Leefplezier zit soms in de kleine dingen, in de momenten van verbinding en begrip, zelfs als de tijd ons uit handen glipt.
In deze reis van eenzaamheid naar leefplezier hebben we samen een kostbare herinnering geschapen die ik voor altijd zal koesteren. Bedankt, Margreet, voor deze bijzondere vriendschap.